Je kunt doneren door op onderstaande link te drukken waar het te doneren bedrag zelf gekozen kan worden, of door zelf een bedrag over te maken op rekeningnummer: NL 15 INGB 0101150962 Tnv: A.A Daniels-Varkevisser Ovv: Poot op pedalen. Elke bedrag helpt! Elke donatie, groot of klein, brengt ons dichter bij het de veiligheid voor de zwerfdieren die ondersteunt worden door Stichting Poot. Elke euro gaat 100% naar stichting Poot!
Klik hier om te doneren HELP JE MEE???? DANK JE WEL !!!
JUNI 2025:
14 juni 2025: Na heel lang mijzelf gehouden te hebben aan bewegingsbeperking (wat niks heeft opgeleverd behalve een slechte conditie) vandaag eindelijk een tochtje van + 100 km! Weer een insecten kerkhof op mijn benen, tartaar in de fietsbroek, helemaal naar de knoppe maar wat heb ik genoten (en wat moet ik nog aan mijn conditie werken…..).
Nog even en dan ga ik voor de 1400 km, niet op fysieke kracht maar op wilskracht en dat komt goed!
4 juni 2025:Een dag met Trouble, een keutel en een gouden randje!
Wat een bijzondere dag vandaag in de trimsalon! Na mijn bericht van gisteren zijn er weer prachtige donaties binnengekomen — dank jullie wel lieve mensen, elke euro brengt me dichter bij het doel om het veilige hek voor Krasimirra en haar dierenopvang te realiseren! En toen… kwam Trouble. En ja, haar naam zegt het al: Trouble is een heerlijke hondenmeid, maar wel eentje met een duidelijke gebruiksaanwijzing (en die krijg je er helaas nooit bijgeleverd). Wassen vindt ze eng, drogen nog veel enger en vorige keer was het nét allemaal klaar… en besloot ze op tafel te ‘ontspannen’ (je raadt het al… alles onder… juist). Arme Trouble, want dat betekende wéér in bad en weer opnieuw beginnen.Vandaag probeerden we iets anders: met flessen water gewassen in plaats van met douchekop. Veel meer werk, maar véél minder stress voor haar! Tijdens het in bad tillen ‘verloor’ ze nog een mini-keuteltje, maar dat was het dan. Daarna rustig met de handföhn op standje ‘briesje’ en wat deden we het goed samen. Geen keutel, geen paniek, alleen maar wederzijds begrip en vertrouwen.
Het kost wat extra tijd, maar het geeft zóveel voldoening!En alsof dat nog niet mooi genoeg was, kwam het baasje van Trouble aan met een prachtige donatie. Zijn 15-jarige dochter had mijn verhaal gelezen en vond het zó gaaf dat ze eigenlijk wilde dat haar vader 1000 euro zou geven;) Dat was wat te gortig, maar ik mocht wél een hele mooie bijdrage in ontvangst nemen. En eerlijk… wat me nóg meer raakte, is dat dit 15 jarige meisje zei dat ze dit later ook wil gaan doen. Hoe mooi is dat? Niet alleen geld ophalen, niet alleen mezelf deze uitdaging gunnen, maar óók iemand inspireren om zich later in te zetten voor dieren en goede doelen!
Dus, lieve Familie uit de grond van mijn hart DANK!!! En aan alle anderen: jullie berichtjes, donaties en aanmoedigingen maken dit avontuur elke dag mooier. Nog maar een paar weken tot vertrek…
Wil jij ook bijdragen aan een veilige plek voor honderden geredde dieren? Groot of klein, elke donatie maakt verschil. Samen maken we de wereld een beetje mooier.
3 juni: Toen ik begon met Poot op Pedalen had ik één simpel maar krachtig doel: voor elke kilometer die ik zou fietsen, hoopte ik 1 euro op te halen.Met dat geld wilde ik een stuk hekwerk plaatsen bij de opvang van Krasimirra in Bulgarije, zodat de zwerfdieren daar veilig achter een stevig hek konden leven. Geen gevaar van buitenaf, geen angst voor mishandeling/vergiftiging/aangeschoten worden, geen wegkwijnende diertjes meer zonder bescherming.
Maar het leven loopt soms anders dan gepland. En wat er de afgelopen maanden is gebeurd… dat kun je bijna niet verzinnen.Allereerst kreeg Krassimira controle van de gemeente. In Nederland kun je dan vaak nog in overleg, maar in Bulgarije is dat keihard en nietsontziend. De boodschap was glashelder: het hek MOET binnenkort helemaal af zijn. Niet een klein stukje, niet ‘we doen ons best’… nee, alles. En snel. Zo niet, dan zijn de gevolgen voor de dieren daar onvoorstelbaar groot. In Bulgarije wordt er helaas niet gekeken naar dierenwelzijn zoals wij dat kennen. Als het hek niet op orde is, kunnen de autoriteiten besluiten om dieren te “verwijderen”….Alsof dat nog niet genoeg was, heeft het weer in Bulgarije zich van z’n allerlelijkste kant laten zien. Extreme regenval veranderde de bergen waarin de opvang ligt in modderstromen en verzopen paden. Wegen werden onbegaanbaar, voer kon niet worden gebracht, en er waren plekken waar Krassimira dagenlang niet bij haar dieren kon komen. Daarna kwam de vorst. Wat eerst nat was, werd keihard en gevaarlijk.
Kun je je voorstellen hoe dat moet voelen? Dieren waarvoor jij verantwoordelijk bent, opgesloten in de kou, zonder dat je erbij kunt… Pijn, verdriet, angst en machteloosheid. Het is een cocktail waar je niet lekker op gaat. Krassimira zat er volledig doorheen. En toch gaf ze niet op.En toen kwam er nóg iets bij. Een of andere idioot heeft brand gesticht. Niemand weet wie of waarom, maar het maakte direct duidelijk dat dat hekwerk niet alleen nodig is om de dieren binnen te houden — maar vooral ook om dit soort mensen buiten te houden.
Zelf heb ik in diezelfde periode ook mijn portie uitdagingen gehad. Fysiek is het voor mij al een tijd zwaar en dat blijft voorlopig zo (wat ik verder privé houd) maar fietsen mag en dat is dus ook wat ik ga doen! Maar juist daardoor ben ik nóg vastberadener geworden om deze tocht te fietsen en niet een deel, maar het hele hek bij elkaar te trappen. Dit project is mijn missie.
Ik heb alles geprobeerd: brieven geschreven, gemaild, gebeld, bedrijven benaderd, grote organisaties aangeschreven. Meestal krijg ik geen antwoord. Soms een beleefd ‘nee’. En heel af en toe een donatie waar ik zo dankbaar voor ben dat het me kippenvel bezorgt.Wat is er nu nodig?Om het hele hek te kunnen plaatsen, hebben we € 5.275,57 nodig. Dankzij alle geweldige steun van jullie staat de teller al op € 4.039,50. Daar ben ik zó ontzettend dankbaar voor. Maar er moet nog € 1.236,07 bij. En dat is, zeker in deze tijd, veel geld.
Daarom mijn oproep aan jou:* Wil je me helpen? Met een donatie, groot of klein?* Ken je iemand met een goed hart voor dieren, of een bedrijf dat iets zou willen bijdragen?* Heb je een creatief idee hoe ik extra geld kan inzamelen?Laat het me weten. Alles helpt. Samen kunnen we dit wél voor elkaar krijgen. Voor Krassimira. Voor de zwerfdieren. Voor de veiligheid die ze verdienen.Delen van dit bericht is ook goud waard. Alvast bedankt uit de grond van mijn hart.
We gaan ervoor. Samen. ! Doneren kan via bovenstaande link!! #PootOpPedalen#HelpDeZwerfdieren#HelpMijOmTeHelpen#Dierenliefde#SamenSterk
MEI 2025
21 mei 2025 Update vanuit het hart:Wat ik stiekem zo mooi vind aan Poot op Pedalen? Dat dit helemaal mijn eigen initiatief is en ik alles in eigen beheer heb. Geen stichting, geen organisatie met dure bureaustoelen, geen tussenpersoon die eraan verdient. Elke cent die binnenkomt, gaat direct en zonder omwegen naar het hek voor de dieren bij Krasimirra in Bulgarije.
En geloof me, dat hek is nu harder nodig dan ooit!Want geloof het of niet: afgelopen dagen heeft een of andere laffe gek brand gesticht bij de opvang. Ik weet serieus geen ander woord voor dit soort mensen en druk me nu nog netjes uit…… Hoe haal je het in je hoofd om onschuldige dieren en een vrouw met een hart van goud zoiets aan te doen? Gelukkig geen gewonden, maar dit had ook héél anders kunnen aflopen.Krasimirra doet geen vlieg kwaad, sterker nog; die zou ze ook onderdak geven als dat nodig is.
Ze vangt zwerfdieren op die anders op straat moeten overleven of erger. Ze zorgt ervoor dat het dorp geen overlast heeft van rondzwervende dieren en geeft hen een veilige plek waar ze liefde en verzorging krijgen. Maar blijkbaar zijn er mensen die daar geen vrede mee hebben.En daarom moet dat hek er NU komen.Helaas dus niet alleen om de dieren veilig binnen te houden, maar óók om dit soort gekken en gevaarlijke situaties buiten de deur te houden.
Het plan ligt er, het materiaal is beschikbaar, het betere weer komt eraan. Het enige wat nog ontbreekt is het benodigde geld. Ik ben aardig op weg, ben oprecht blij met elke euro die gedoneerd is maar ik en er nog niet!Waar een wil is, is een weg.
En ik ben bereid 1400 kilometer te fietsen om dit voor elkaar te krijgen. Omdat ik geloof in medemenselijkheid. In compassie. En in het beschermen van wie zichzelf niet kunnen beschermen.
Help jij mee? Om Krasimirra en haar dieren veilig te houden? Om een duidelijk signaal af te geven dat liefde en zorg het áltijd winnen van haat en domheid? Doneer dan via bovenstaande link. Elke euro helpt.
Samen fixen we dat hek. Samen zorgen we dat er veiligheid komt aan beide kanten van het hek!! Want opgeven is geen optie. Niet voor mij. Niet voor Krasimira. En al helemaal niet voor haar dieren.
15 mei 2025: Meisje toch…
Nou mensen… het is inmiddels half mei en dat betekent dat de grote vertrekdatum van 5 juli angstaanjagend dichtbij begint te kruipen. Je weet wel, die datum waarop ik mezelf op een fiets hijs en 1400 kilometer lang ga testen hoe stevig mijn zitvlak nou écht is. En of mijn navigatie-skills verder reiken dan de Hoogvliet bij mij om de hoek.
Er moet nog van alles gebeuren. Echt, mijn to-do lijst lijkt wel op zo’n goocheltruc waar je een papiertje uit een hoge hoed blijft trekken en het maar niet ophoudt. Van spullen verzamelen tot routes finetunen en mezelf wijsmaken dat die heuvels in het Eifelgebied “best meevallen als je gewoon rustig blijft ademen” (lees: hyperventilerend boven aankomen en doen alsof je de omgeving even heel bewust aan het bewonderen bent).
Maar gek genoeg… word ik er nu toch wat relaxter van. Het gaat me gewoon lukken. Misschien niet elegant, misschien met de nodige omwegen en vloekmomentjes richting de navigatie-app (“rechts? Maar hier is helemaal geen rechts, wat bedoel je met rechts?!”). Maar hé — vooruit is vooruit.
Het mooiste vind ik nog hoe iedereen opeens ‘Meisje’ tegen me is gaan zeggen.“Ach meisje, wat ga je toch allemaal doen?”“Meisje toch, dat is écht wel een eind hoor!”“Waarom dan toch, meisje?”En ik? Ik moet er zó om lachen. Met mijn 51 lentes jong voel ik me weer een dartel huppelmeisje van 25. Nou ja… in m’n hoofd dan. De rest van mijn lijf laat me weten dat ik 51 ben….
Voor nu hou ik het op: gas d’r op en wel zien waar het schip strandt. Of de fiets dan.
Dank jullie wel voor alle support, lieve berichtjes en het feit dat jullie dit avontuur met me mee beleven. Meisje gaat het rocken!Wordt vervolgd… Donaties zijn nog altijd keihard nodig en kan via bovenstaande link!
8 mei 2025: Even zit het me niet mee, even zit alles tegen en even heb ik alle hulp nodig om mijzelf letterlijk weer in het zadel te krijgen…… Hoe ongelofelijk fijn is het dan dat er een arts is die niet van de ‘zachte heelmeesters’ is, hard en duidelijk is en dan samen met mij (op een pijnlijke en minder leuke manier…. Dat dan helaas weer wel) me weer in het zadel gaat krijgen?! Ik heb goede hoop en vertrouw erop dat ik over ruim 8 weken er toch klaar voor ben!
En hoe super tof is het dan dat wanneer je in een dip op de bank zit, je het vakblad voor trimmers “Doghair”openslaat en je het artikel ziet wat er in is gezet om mij te steunen?!?! Twee pagina’s, grote mooie foto’s (gemaakt door Rosalinde Daniels) op glimmend papier! Mijn hart maakt een sprongetje; mensen die begrijpen wat ik en waarom ik dit wil doen!!!
Grote dankbaarheid, dikke high five voor Mirjam van Oors van Doghair/sensei nederland/ ik kan niet meer bv.
4 mei 2025:Het is chaos in de kop, maar de pedalen draaien door!Wat een tijd…… mijn hoofd voelt momenteel als een overvolle wasmand: alles zit erin, niks past er meer bij, en ergens ondereen ligt dat eenzame sokje van rust wat ik al tijden kwijt ben. De afgelopen week was heel druk, met hoofdletters D, R, U, K. Mijn agenda liep over, mijn hoofd overvol en mijn energie liep leeg. En tussen al mijn chaos ben ik ook nog druk met iets als de voorbereidingen voor mijn fietstocht! Dat is niet zo maar een fietstocht voor mij, het is een missie, het is grenzen verleggen – letterlijk en figuurlijk – met zadelpijn en mijn hart!
Mijn fietske – m’n trouwe rots – heeft haar eerste onderhoudsbeurt achter de rug. Ze reed als een zonnetje maar zelfs zonnetjes hebben af en toe een poetsbeurt nodig. En ik? Ik ging langs voor een bike-fit, want ja: mijn lijf komt met een gebruiksaanwijzing die uit het chinees vertaald lijkt. Mijn lijf is pijnlijk, stijf, piept en kraakt dus een goed afstelling is mijn geval geen luxe maar een noodzaak wil ik de 1400 km ook halen.Wat blijkt? Ik heb een topfiets!!! Maar er moet één ding veranderen: het stuur. Blijkbaar moet die net anders om mijn lijf (en mijn hoofd met chaos) nog beter te kunnen ondersteunen.
Maar dan begint de paniek een klein beetje toe te slaan; want over 9 weken zit ik al op de fiets en heb ik de eerste 100 km al lang in de benen zitten. Heel veel tijd heb ik dus niet meer en ik moet… nee… ik WIL nog zo veel!! Niet alleen mijn lijf, mijn hoofd, maar ook de tijd werkt nu tegen. Hoe ongelooflijk fijn is het dan dat John van Jongerius Fietsen zegt: “Breng je fiets maar gelijk deze middag, gaan we er gelijk mee aan de slag!” En de man van de bike fit zegt dan gelijk: “Houd me op de hoogte, zodra je weet wanneer je fiets weer terug is kom je na mijn laatste klant een keer langs en maken we de bike fit af!” Serieus, hulde voor zulke mensen die meedenken, meehelpen en meeleven!
Want de klok tikt, de kilometers komen dichtbij.Dus ja, ik heb het nu even zwaar. Het hoofd draait overuren, het lijf piept her en der en de tijd dendert maar door. Maar er is ook actie, vooruitgang en vooral: de juiste mensen om mij heen! En dat maakt dat ik, ondanks alles, met glimlach en een traan (en heel veel zelfspot), blijf trappen.
Poot op pedalen gaat door. Voor de dieren, voor de missie – en ja, ook een beetje voor mezelf.Doneren kan en mag nog altijd want het is keihard nodig!!! Hoe meer geld: hoe meer meters hek en des te meer veiligheid voor de dieren. Ik ga alleen fietsen maar samen maken we verschil! Help mij om te helpen, want het lijf en hoofd stribbelt tegen maar mijn dierenhart klopt keihard door!
APRIL 2025.
18 april 2025 Aftellen, afzien & aftandse gewrichten – het grote avontuur komt dichterbij!“Mam, dit is leuk! Je moet een aftelkalender op je mobiel zetten, dan zie je elke dag hoe lang het nog duurt voordat je vertrekt!”Dat is echt leuk, zei ze.Gezellig, dacht ik.Gelijk gedaan natuurlijk, want hé, ik ben een moderne moeder met een missie!Maar na drie dagen aftellen keek ik naar m’n scherm en voelde ik het zweet langzaam mijn bilnaad in glijden: nog maar 78 dagen?! Dat is gewoon bijna volgende week!
Of nou ja… over 11 weken, maar wie telt er nou niet paniekerig mee?En laten we eerlijk zijn: met m’n huidige loopje lijk ik meer op een kapotte marionet dan op een vrouw die straks 1400 km gaat fietsen. Iemand vroeg laatst zelfs of ik al terug was van m’n fietstocht – omdat ik zo moeilijk liep. Uh nee, dit is gewoon mijn blessure-style…..
Maar hé – binnenkort weer naar een ‘nieuwe’ arts. Zo eentje die me hopelijk niet aankijkt alsof ik als afgeschreven ben en een onmogelijke missie op de planning heb staan. Misschien dat die me met een frisse blik (en een dikke spuit of magische tape) weer letterlijk in het zadel kan helpen.Wat me opvalt: weinig negatieve reacties de laatste tijd en daar ben ik heel blij mee!
Misschien zijn mensen milder geworden. Of misschien ben ik gewoon zó goed geworden in negeren van negativiteit dat ik het zelf niet eens meer door heb. #selectievewaarneming#blessed
Maar serieus: een klant zei me dat alleen reizen geweldig is. Omdat je dan alles intenser beleeft. Je ziet meer, ruikt meer (niet altijd een plus) en je wordt geconfronteerd met je eigen innerlijke stem. Laten we hopen dat die stem iets zegt in de trant van: “Goed bezig meid!” en niet “Waarom doe je dit jezelf aan?!”Positiviteit, daar gaan we voor! Deze pagina is bedoeld om te inspireren, te laten zien dat je met hersenletsel en een kapot lijf bergen te lijf kunt gaan, te verbinden, te laten lachen (ook al is het vaak om mezelf), en om te laten zien dat we met z’n allen wél degelijk verschil kunnen maken.
Ik voel me een grote bofbips (straks mét zadelpijn deluxe) dat ik dit avontuur mag en kan ondernemen. Als ik hier geen karmapunten mee scoor, dan weet ik het ook niet meer.Wil jij ook bijdragen? Wil jij ook karmapunten verzamelen en het gevoel hebben dat je écht iets aanpakt?Steun Poot op Pedalen!
Elke euro telt – en gaat 100% naar het goede doel.Samen maken we die hekken hoog, stevig én veilig. En wie weet, misschien ook een klein hek om m’n twijfels…. Hoi! Wil je mij betalen? Ik heb een betaalverzoek gemaakt voor Poot op pedalen. ( zie de link bovenaan deze pagina)
9-4-2025……Poot op Pedalen – de klim komt eraan!
Twee keer per week ben ik fanatiek aan het sporten met mijn dochter (lees: zij sport, ik probeer te overleven). Het doel? Beenspieren kweken waar zelfs een Tour de France-renner een beetje jaloers op zou worden. Of in elk geval spieren die me die ene helling van 16% omhoog kunnen slepen. ZESTIEN PROCENT. Serieus. Wie verzint zoiets? Satan?
Die helling spookt inmiddels veel te vaak door mijn hoofd…..Ik denk er zelfs over om met een touw en katrolsysteem te werken, of een heel stel mensen die me aanmoedigen met taart bovenaan. Alles voor de motivatie.
Maar… het komt nu echt dichtbij. De grote tocht. 1400 kilometer. Op mijn geweldige nieuwe t-shirt van sponsor Rebel & Dutch – thanks guys!) lijkt het een bescheiden streepje. Maar dat streepje is dus in het echt: zadelpijn, spierpijn, mentale breakdowns, een paar keer vloeken (oké… iets vaker dan een paar keer), en hopelijk ook: uitzichten om kippenvel van te krijgen, blije tranen, en het gevoel dat ik iets magisch aan het doen ben.
Want laten we eerlijk zijn: mijn lijf en ik zitten niet altijd op één lijn. Soms voelt het als een stacaravan op een bergweg. Maar hé, ik doe het toch maar mooi! En hoe vaak ik ook denkt: waar ben ik aan begonnen, uiteindelijk blijft het iets om trots op te zijn.
En alsof dat nog niet genoeg motivatie is…
Op dit moment is het bij het asiel pure ellende. Vorige week werden ze daar overvallen door eindeloze regenbuien – alles veranderde in één grote modderpoel. En alsof dat nog niet rampzalig genoeg was, is het nu ook nog gaan ijzelen en sneeuwen. Krasimirra kan door de omstandigheden niet eens meer bij alle dieren komen om ze te verzorgen.
En dan, als kers op de rampentaart, kwam er ook nog eens een controle vanuit de gemeente. Resultaat: het hekwerk moet dringend worden verbeterd of vervangen. Geen geld? Geen keuze. Gewoon doen. Want de dieren kunnen het niet zelf.
En weet je wat? Dat maakt mijn motivatie alleen maar groter. Als ik 16% stijging moet trotseren om meer donaties los te krijgen, dan fiets ik die met alle liefde op. Al is het met mijn tong op het stuur en billen die huilen.Dus alsjeblieft, echt… smeekmodus aan: doneer!
Alle kleine beetjes helpen – serieus, zelfs het bedrag van een cappuccino. Ik doe deze tocht in m’n eentje, maar alleen samen kunnen we een verschil maken. Niet voor één hond, maar voor honderden zwerfdieren.
———————————————————————————————————————-
6-4-2025 Laat mij maar lekker dansen! Beste, leuke, lieve volgers!Zoals jullie weten, ben ik al aardig op weg met de voorbereiding van bezig mijn missie: 1400 km fietsen om een hekwerk te financieren voor een asiel in Bulgarije. Een plan dat sommige mensen fantastisch vinden: (“Wauw, wat een doorzettingsvermogen!”, terwijl anderen vooral hun wenkbrauwen tot in hun haargrens optrekken: “Waarom zou je dat nou doen? Het is toch een druppel op een gloeiende plaat?!”Nou, lieve mensen, weet je wat druppels doen op een gloeiende plaat? Ze DANSEN! Ze hupsen, springen, en maken er een vrolijke bende van. En terwijl ze dat doen, koelen ze de plaat af! Dus ja, ik ben die dansende druppel. Misschien niet elegant, maar ik blijf vrolijk rondstuiteren. En ik weet: hoe meer druppels, hoe koeler de plaat wordt!Dus… help jij mee dansen? Fietsend, klappend, aanmoedigend – alle hulp is welkom! Je kunt me steunen door:
*Mijn berichten te delen
*Me aan te moedigen met woorden, likes of virtuele high-fives.
*Een kleine (of grote!) financiële bijdrage om die plaat sneller af te laten koelen. Stuur me een prive berichtje als je wilt sponsoren; samen laten we de plaat afkoelen, dansend, fietsend van mijn part kruipend! Maar afkoelen zal die plaat!
Onderstaande foto; de grote transformatie die een van de vele zwerdieren heeft gemaakt door de eindeloze toewijding en liefde van Krasimira, daar doen we het voor! Wil je een ‘danspartner’ worden?!
1-4-2025 Van Routeplanner naar Rieu-ontwijker!
Mensen, ik ben chaotisch druk! Niet zomaar druk, maar van die “ik-leg-mijn-sleutels-in-de-koelkast-en-mobiel-op-de-wastafel-van-de-wc” druk….Zaterdag mag ik namelijk op cursus EHBO bij fietsongelukken… en nee, niet voor mij, maar voor mijn fiets. Want laten we eerlijk zijn: zij is degene die al die kilometers moet bikkelen, ik zit er maar een beetje op te puffen…. Toch fijn als ik bij problemen ‘iets’ zelf kan ipv alleen maar met mijn handen in de lucht om hulp roepen.
Maar naast het EHBO-avontuur ben ik ook in de krochten van Google Maps en Booking.com gedoken om mijn route uit te pluizen. Want fietsen is leuk, maar je wilt toch ook ergens slapen en af en toe wat drinken zonder dat je onderweg een sloot moet overwegen als dorstlesser of een tuinslang in iemands tuin.
Dag 1? Geen probleem. Dag 2? Een logistieke nachtmerrie.
Maastricht leek een mooie tussenstop… tot ik de prijzen van overnachtingen zag. Serieus, zelfs een oude zolderkamer zonder uitzicht op iets anders dan een schimmelplek kost daar meer dan een nachtje in het Kurhaus. Maar goed, als het niet anders kan, dan is duur nog altijd beter dan niet te koop, toch?
Helaas, de enigszins “betaalbare” optie die ik vond, had als voorwaarde dat ik er minimaal twee nachten moest blijven.Dus ik, netjes zoals ik ben, een mail gestuurd waarin ik uitleg dat ik op doorreis ben met de fiets en dus maar 1 nacht wil blijven en of ze alsjeblieft voor Fietske een veilig plekje hebben.En toen kwam de aap uit de mouw… of eigenlijk: de viool uit de koffer. Andre Rieu !!!Jawel, onze nationale krullenbol gooit roet in mijn trappers. Blijkbaar zet hij heel Maastricht op z’n kop met z’n concerten en daardoor zijn ALLE overnachtingen peperduur. Ik bedoel, ik heb heus respect voor zijn muzikale talenten, maar had hij niet even kunnen wachten tot ik veilig België in was?Bovendien: waar ga ik eten in mijn eentje tussen duizenden Rieu-fans? Hoeveel glazen wijn moet ik drinken om me in die polonaise te mengen? En… onderschat het niet: dit zijn misschien geen luidruchtige jongeren, maar vijftigplussers die eindelijk een excuus hebben om de bloemetjes (of beter gezegd, de viooltjes ) buiten te zetten.
Dus ja, nieuwe route dan maar! Maastricht wordt vermeden, ik wijk uit naar een schattig Belgisch plaatsje en pak onderlangs de route weer ergens op. Kost wat extra kilometers, maar dag 2 ben ik vast nog fris en fruitig… toch? Kortom, de voorbereiding gaat top. Ik heb EHBO voor de fiets, ik ontwijk de vioolterreur en ik kom er uiteindelijk wel. Eens kijken wat de rest van de route me gaat brengen.
To be continued…
MAART 2025.Mag ik jullie voorstellen aan… Mijn super Fietske! Ik krijg vaak de vraag: “Op welke fiets ga jij in hemelsnaam 1400 km rijden?” Nou, hier het antwoord:Ik wil mijn fiets (die ik liefkozend Fietske noem) even in het zonnetje zetten (letterlijk en figuurlijk). Mijn trouwe tweewieler, mijn partner in crime, mijn spierkracht-met-een-steuntje-in-de-rug: Fietske! Een prachtige Jongerius, wit met rode accenten, helemaal naar mijn wensen samengesteld!Waarom deze fiets zo geweldig is? Nou, allereerst: kijk ‘m eens shinen! De kleurencombinatie vind ik persoonlijk waanzinnig (ik heb wel smaak;)
Bij Jongerius stel je je fiets helemaal zelf samen. Kleur, zadel, stuur – alles op maat en naar eigen wens. En als ik bv ontdek dat mijn achterwerk toch liever een ander ‘kussentje’ had gewild, dan kan er nog altijd wat aangepast worden. Mijn vorige fiets? Degelijk, elektrisch… en loodzwaar. Tijdens mijn eerste een lange fietstocht met mijn dochter Zinnia bleek dat een tikkie onhandig. Het voelde alsof ik een tank door de bergen probeerde te sleuren. En als de accu leeg was? Dan moest je er nog tegenop trappen ook! Een prachtige reis, maar ik wist: de volgende keer (had nooit gedacht dat er een volgende keer zou komen met nog meer km……) moet het anders!
En nu? Nu heb ik Fietske. Licht, soepel, en zonder accu fietst ‘ie als een gewone fiets met versnellingen. Maar mocht mijn lijf onderweg gaan protesteren (je weet het met mij nooit…..), dan kan ik altijd nog een steuntje in de rug inschakelen. Perfect!
De grote tocht van 1400 km staat nog op de planning, zaterdag 5 juli ga ik vertrekken en ik kan niet wachten om eraan te beginnen. Maar voor nu geniet ik al volop van de kleinere ritten. Nieuwe routes ontdekken, de wind in mijn haren (oké, helm, veiligheid en zo), en lekker trainen voor het grote avontuur. Fietske en ik zijn er klaar voor, nou…. bijna!Dus mocht je ooit een fiets zoeken die precies past bij jouw wensen en avonturen… ga eens langs bij Jongerius. Wie weet waar jouw tweewieler je allemaal naartoe brengt! Fietske en ik gaan samen strijden, rijden, berg op en af, samen gaan we dit doen voor het goede doel Poot op pedalen!
Ik krijg de laatste tijd veel berichten uit Bulgarije waaruit blijkt dat Krasi het zwaar heeft. Ze heeft veel tegenslag. Ik kan er nu weinig aan doen, het enige wat ik kan doen is zorgen dat ik mijn voorbereidingen goed tref om 5 juli te gaan knallen. Fietske en ik trappen de grenzen over om aandacht te vragen voor het dierenleed over de grens en om echt verschil te gaan maken. Dat hek moet er gaan komen! Dus help mij:* Deel mijn bericht* En geef een financieel steuntje in de rug door te doneren. Elke euro waardeer ik!
FEBRUARI 2025
14 februari Valentijsloterij.
Winnaars , van harte gefeliciteerd met het winnen van een prijs en uiteraard dank aan allen die een bijdrage geleverd hebben en knuf voor Lova. De video is te bekijken op Facebooksite poot-op-pedalen
4-2-2025 Van Rugpijn naar Trapkracht – De Countdown Loopt!
Mensen, de tijd vliegt! Nog 5 maanden en dan trap ik mezelf 1400 km vooruit, hopend dat mijn benen sneller wennen aan het idee dan mijn rug. Soms heb ik het gevoel dat ik al helemaal klaar ben en het liefst NU op de fiets spring. Andere dagen vraag ik me af waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben. Maar ach, paniek is ook een soort cardio, toch?Momenteel ben ik druk bezig met een rug-revalidatieprogramma. Daar kom je een bonte mix van mensen tegen: sommigen zijn bang om te bewegen, anderen (zoals ik) hebben gewoon een lichaam dat wat te eigenwijs is. Gelukkig heb ik geen bewegingsangst – als het aan mij lag, zat ik nu al op de fiets! Maar ik hoor wel bij de groep ‘chronische pijn’, en dat is een realiteit waar ik niet langer omheen kan. Een paar jaar geleden waren het de knieën die niet meer mee wilden werken nu vinden mijn si gewricht en heup het een goed idee om dwars te liggen….Jarenlang heb ik mijn kop in het zand gestoken, gedaan alsof het allemaal wel meeviel en gedacht dat ik het wel alleen kon. Maar nu is het tijd om eerlijk te zijn: ik heb een duwtje in mijn rug nodig. En nee, niet letterlijk, want dan lig ik zo op de grond. Maar met de hulp van een fantastisch medisch team en een flinke dosis doorzettingsvermogen ga ik sterker en soepeler deze uitdaging tegemoet. Want als ik straks kilometerslang door de bergen trap zonder dat mijn rug en heup protesteert als een chagrijnige peuter, dan heb ik dat ook mooi aan hen te danken!Gelukkig is er ook tijd voor gezelligheid! Samen sporten met mijn dochter zorgt ervoor dat ik sterker word en tegelijkertijd plezier maak. Want ja, er moeten nog wat hobbels genomen worden – maar hé, als ik straks bergen ga trotseren, dan is een beetje extra kracht en doorzettingsvermogen mooi meegenomen!Maar goed, genoeg over mijn gestuntel! Het draait natuurlijk om de zwerfdieren in Bulgarije die een veilig thuis verdienen. En jij kunt daar nog steeds aan bijdragen door lootjes te kopen voor de Valentijnsactie!
Dus help Krasimirra en de dieren, en wie weet win jij iets moois! (Of steun je gewoon een goed doel en win je karmapunten, ook waardevol.) Als je nog een lootje wilt (per stuk 2.50) stuur dan een berichtje, 14 februari is de trekking!Ik ga weer even door met trainen, plannen en af en toe diep ademhalen. Maar één ding is zeker: op 4 of 5 juli stap ik op die fiets, en dan is het gewoon trappen en genieten van het avontuur.Op naar de finish, op naar een veiliger leven voor de dieren!
JANUARI 2025 Poot op Pedalen: Help mij Stichting Poot helpen!
25 januari 2025 LOTERIJ ALERT!!!! Doe je mee? Over precies 3 weken is het Valentijnsdag, en in het kader van lief zijn voor een ander én voor jezelf organiseer ik een loterij!
De volledige opbrengst gaat naar mijn project Poot op Pedalen – ja, dat project waarbij ik 1400 km bergje op en bergje af ga trappen om geld in te zamelen voor een veilig hekwerk voor een asiel in Bulgarije.
Doel: minstens €1400 (liefst meer – hoe meer hek, hoe blijer de honden).Status: €1000 opgehaald – dus ik heb jullie écht nodig om de eindstreep te halen! Hoe werkt het? Lootjes kosten €2,50 per stuk en je mag er zo veel kopen als je wilt (meer lootjes = meer kans én meer honden blij)!Iedereen mag meedoen, ook als ik je niet persoonlijk ken! Stuur dit bericht dus vooral door naar je vrienden, familie, buren en die collega die z’n hond altijd verwent alsof het z’n kind is. Hoe meer zielen, hoe meer hekwerk!Wat kun je winnen?Een speciale dank aan Vosje Vosje en Rosalinde Lois Fotografie voor het beschikbaar stellen van deze prachtige prijzen (en natuurlijk door mijn eigen trimsalon RoZI beschikbaar gesteld)!
Verwenpakket van Trimsalon RoZi:Salonwaardige 2-in-1 shampoo (verdunnen 1:20), Cowboy Magic anti-klitgel, een kam én een Valentijnsbandana.
Bengeltjespakket van Trimsalon RoZi:Een Valentijnsbandana, een lint voor je (B)engeltje dat je aan de halsband of riem kunt bevestigen, en een kaart om een pootafdruk van je hond te maken.
Grote koektrommel beschikbaar gesteld door Vosje Vosje:Een trommel vol heerlijke verwennerij voor je hond – want zij verdienen ook een Valentijnsfeestje!
De hoofdprijs: een fotoshoot van Rosalinde Lois Fotografie:Een shoot op een locatie die in overleg gekozen wordt. Deze fotoshoot bevat 5 prachtige foto’s. Je kunt alleen op de foto, of samen met je hond, kind en/of partner!
Hoe koop je lootjes?Stuur me een berichtje met het aantal lootjes dat je wilt en ik stuur je een Tikkie. Of koop je lootjes in de salon! Op Valentijnsdag (14 februari) trek ik de winnende lootjes en maak ik de winnaars bekend via Facebook, Instagram én persoonlijk.Dus… steun een goed doel, maak kans op leuke prijzen én vier de liefde!
En nu: GO, stuur me een berichtje en help mij naar de €1400 (of meer) En DEEL dit bericht!!! IEDEREEN MAG MEEDOEN!!Liefs,AstridP.S. Zelfspotmomentje: ja, 1400 km fietsen klinkt als een slecht idee – maar uit liefde voor de honden ga ik dit doen!
19 januari 2025 Poot op pedalen: kou trotseren voor een warme toekomst! Lieve mensen,Vandaag stapte ik vol goede moed op de fiets voor een tocht van 40 kilometer door de polders en weilanden. En ik kan je één ding zeggen: het was KOUD. Niet zomaar koud, maar zo koud dat mijn tenen halverwege besloten een carrière te overwegen als ijsblokjes. Mijn oren? Die hebben hun ontslag ingediend, ondanks mijn muts. En de wind? Die vond het nodig om álles extra fris aan te blazen. Maar hé, alles voor het goede doel, toch? En dan te bedenken dat dit pas een voorproefje is van het afzien dat me wacht tijdens mijn 1400 kilometer lange fietstocht komende zomer voor het goede doel! Al zal het afzien dan waarschijnlijk meer te maken hebben met zweten en hitte dan met bevriezingsverschijnselen. Toch is er één ding dat altijd hetzelfde blijft: ik fiets deze kilometers omdat ik geloof dat we samen een verschil kunnen maken.De kou van vandaag zette me aan het denken over Bulgarije, waar het momenteel echt nog veel kouder is dan hier. Krasimirra en haar team zorgen daar in de ijzige bergen voor zwerfdieren die zonder hen niet zouden overleven. Waterbakken bevriezen binnen no-time, dikke lagen sneeuw maken het werk loodzwaar, en toch gaan ze dag in, dag uit door. Waarom? Omdat deze dieren niets of niemand anders hebben. En dat is waarom ik fiets.Met mijn tocht wil ik dus genoeg geld ophalen om een hek te laten bouwen (een hek dat deze dieren beschermt tegen gevaar van buitenaf, zoals vergiftiging of om afgeschoten te worden). Zodra de grond in Bulgarije deze lente ontdooit, kunnen we beginnen met de bouw. Stel je eens voor: komende winter hebben Krasimirra en haar team één probleem minder. Hoe mooi zou dat zijn?Maar daarvoor heb ik jouw hulp nodig én wil ik eerst even wat kwijt…Want wat ben ik dankbaar voor iedereen die al gedoneerd heeft en mij volgt. Jullie support betekent echt alles voor mij (en voor de dieren in Bulgarije)! Dankzij jullie ben ik net over de magische grens van 1000 euro heen!!!! Supergaaf, maar ik ben er nog niet (letterlijk en figuurlijk;)! Mijn doel is minstens 1400 euro, dus ik heb nog een stukje te gaan. Wil je me blijven helpen? Dat kan op een paar manieren:
Blijf me volgen! Want ik ben nog lang niet uitgetrapt en er komt nog veel meer aan.
Deel mijn berichten. Vertel iedereen over die ietwat gestoorde vrouw met een groot hart voor dieren, die straks vrijwillig 1400 kilometer gaat fietsen, inclusief zadelpijn, muggenbeten en liters zweet.
Spread the word. Laat je vrienden, familie, buren en zelfs de postbode weten dat ze kunnen doneren. Alles helpt!Mijn missie: de zwerfdieren in Bulgarije een veiligere toekomst geven. En ik? Ik blijf vrolijk (oké, meestal) doortrappen, trainen en mijn tenen ontdooien. Samen kunnen we dit bereiken, en ik ben jullie nu al zo ontzettend dankbaar voor alle steun! Ondertussen ga ik door met trainen. Door de kou, de wind, en de frisse omstandigheden. Dankjewel voor jullie steun en vergeet niet: samen maken we het verschil!PS: Kijk even naar de foto’s die ik heb toegevoegd. Ze laten zien hoe zwaar het nu is in Bulgarije. Maar samen kunnen we zorgen dat ze volgend jaar een probleem minder hebben!
15 januari 2025 @@volgersIk trap me over 172 dagen ( iets met aftellen….) een slag in de rondte voor zwerfhonden en een stevig hek! Lieve volgers,Dankzij jullie donaties zijn we al een flink stuk dichter bij een nieuw hek voor de zwerfhonden in Bulgarije. Maar helaas… het hek is nog net zo denkbeeldig als mijn sixpack na de feestdagen;)Laten we eerlijk zijn: de situatie in Bulgarije is echt knudde. Het huidige hek lijkt meer op een zwabberende kerstversiering, dat echt nu opgeruimd moet worden, dan op iets wat veiligheid biedt. Als de grond straks eindelijk ontdooit moet dat hek er komen! Want hoe fantastisch zou het zijn als deze honden en Kassimira volgend jaar winter één probleem minder hebben?Maar daarvoor heb ik jullie hulp nóg harder nodig dan mijn dagelijkse portie chocolade (ik train hard dus ik vind dat dat gewoon mag;). Dus ga ik de benen uit mijn lijf fietsen. Ik ga keihard trappen om aandacht en donaties te blijven genereren. Hoe kun jij helpen?
Doneer – Elk beetje helpt. Van een euro tot een miljoen (je weet maar nooit wie dit leest ). En als je doneert, stuur ik je een virtuele high-five, beloof ik je!
Volg mij en blijf mij volgen– Voor updates, foto’s van mijn chaotische pogingen tot sportiviteit én gênante momenten. Spoiler: er komen veel gênante momenten.
Deel dit bericht – Want hoe meer mensen dit zien, hoe groter de kans dat we dit hek werkelijkheid maken. Samen verslaan we het algoritme, of in ieder geval proberen we het.
Heb je een briljant idee om meer volgers en donateurs te vinden? Laat het me weten! De honden hebben ons nodig. De nood is hoog, maar met jullie aan mijn kant ben ik optimistischer dan ooit. Laten we dit hek bouwen en een verschil maken.En nu hup, delen, doneren en lachen!Dank jullie wel – jullie zijn de allerbeste! Liefs,Astrid
8 januari 2025 Ik heb dus als goed doel gekozen voor Stichting Poot. Vandaar ook de naam van deze actie: Poot op pedalen!!Het was niet makkelijk want er zijn veel organisaties die ik een warm hart toedraag. Iemand vroeg aan mij waarom bijvoorbeeld niet voor de hersenstichting heb gekozen (gezien mijn Niet Aangeboren Hersenletsel). Daar kon ik eigenlijk gelijk duidelijk in zijn: Ik heb NAH maar ben het niet. Door puur pech en onverantwoordelijkheid van een ander heb ik dit opgelopen maar het is niet wie ik ben. Ik ben een dierenvriend en zal dat altijd blijven. Dus het was voor mij veel logischer om voor een organisatie of stichting te kiezen die zich inzet voor dierenwelzijn, dat staat veel dichter bij mij.Ik wilde ook voor een kleinere stichting kiezen die misschien niet zo bekend is. Sinds ik mijn eigen trimsalon heb sponsor ik Stichting Poot zowel zakelijk als privé. Het fijne van deze stichting is dat zij helpen op locatie en transparant zijn in waar geld voor gebruikt wordt. Ik heb gevraagd aan St Poot waar zij écht geld voor nodig hebben. En dat was simpel, duidelijk en eigenlijk op mijn lijf geschreven: veiligheid voor de zwerfdieren!!! In Bulgarije is een vrouw, Krasimirra, waar je alleen maar diep respect voor kan hebben: zij leeft voor de zwerfdieren en doet er alles aan om ze veilig te houden. Het hekwerk is een probleem dus ik wil met deze fietstocht heel graag geld ophalen om een stukje letterlijk en figuurlijk bij te kunnen dragen aan de veiligheid van deze dieren die ze zo hard nodig hebben.Mijn Griekse en Roemeense hondjes hebben een veilige thuishuiven bij ons gekregen, hoe mooi zou het zijn als ik op deze manier een steentje (of in dit geval een hekje) kan bijdragen voor de zwerfdieren die ik niet thuis kan opvangen?!
Om verschil te kunnen maken wil ik heel graag zo veel mogelijk geld bij elkaar fietsen zodat er meters hek geplaatst kunnen worden! Mijn doel is voor elke km 1 euro op te halen dus minstens €1400!Hieronder kunt u lezen wat stichting Poot hierover zegt: *** Afrastering en huisvesting voor Krasimirra’s honden In Bulgarije worden honden en katten als gebruiksvoorwerp gezien. Als een huisdier niet meer bevalt, dan wordt het gewoon op straat gegooid. En als er daardoor te veel zwerfdieren op straat zijn, worden ze vergiftigd of afgeschoten…Deze dieren leven vaak tussen afval en vuilnisplaatsen, of lopen rond in de dorpen en steden om toch nog wat eten te vinden. Maar zelfs in zo’n hel voor zwerfdieren, hebben wij van Stichting Poot Helpt in 2016 iemand gevonden die hen wèl wil helpen: Krasimirra uit Gorska(nabij de stad Elena). Het leventje van Krasimirra verloopt alles behalve op rolletjes! Ze woont in het gebergte van Elena in Bulgarije. Hier zorgt zij iedere dag voor ong. 300 honden en 20 katten. Krasimirra’s voorzieningen zijn heel slecht! Het is een dagelijkse strijd om alles in orde te maken, zodat de dieren in goede omstandigheden kunnen leven. Een job van 24/7 aan staan. Ook door de zware omstandigheden is het contact met Krasimirra wat moeilijker, Krasi heeft weinig tijd en heeft de mogelijkheden niet altijd om via internet goed te communiceren. Gelukkig kan ze af en toe wel mensen inhuren om haar te komen helpen,maar ook daarvoor is geld nodig.
*** Help Krasi haar honden veilig te houden ! ***
Het hekwerk bij Krasi is slecht tot zeer slecht en breken honden geregeld uit met tot gevolg dat honden worden doodgeschoten door de jagers.� Haar terrein is immens groot en in 2019 zijn we al gestart met het in kaart brengen van het terrein en we wisten toendertijd dat het een langdurig project is om het gehele terrein van goed hekwerk te gaan voorzien.. Het is een meerjarenplan en we willen dan ook NU wederom Krasi de mogelijkheid geven om binnen haar hekwerk afscheidingen te maken zodat de honden in kleinere groepen kunnen leven, maar ook NU is het hekwerk buitenom van belang!
Help ons om haar te kunnen helpen, want we kunnen het niet zonder uw hulp.Help ons om dieren ver van huis te beschermen.Help ons om ze de verzorging aan te bieden die ze zo nodig hebben. Steun tijdens de fietstocht Astrid Daniels die de uitdaging heeft gekozen die bij haar past: fietsend een route van rond 1400 kilometer waarmee ze donaties gaat ophalen voor het goede doel: Stichting Poot Helpt. ***
Deel dit bericht: Hoe meer mensen het zien, hoe meer donaties we binnenhalen en hoe meer zwerfdieren we kunnen helpen.Waarom zou je volgen of doneren?Omdat jij net als ik een dierenliefhebber bent en gelooft dat dieren veiligheid verdienen!Omdat jij graag een verschil wilt maken in het leven van zwerfdieren, zelfs als je zelf geen fietsbroek aantrekt!
Volg, doneer en deel!!En als je denkt: “Goh, dat gaat nooit lukken met die 1400 kilometer…” Tja, laten we zeggen dat ik misschien eindig met zadelpijn, een lekke band en m’n trots ergens onderweg verloren, maar die dieren krijgen wél de veiligheid die ze verdienen. Dat is het waard.